Bij het opruimen vond ik mijn allereerste rekenmachine; een heuse ‘Superlectron 8’! Hij kon alleen optellen, aftrekken, delen en vermenigvuldigen, maar dat was precies genoeg om mijn huiswerk destijds foutloos en op tijd af te hebben.
En dat ‘precies genoeg kunnen’ is iets waar ik mij de laatste tijd best intensief mee bezig houd. Dit is begonnen nadat ik op YouTube een filmpje had gezien over het weer repareren, opbouwen en opstarten van een computer die gebruikt werd in de Apollo commando module. Met zo’n commando module reisde men zo’n 50 jaar geleden naar de maan en weer terug.
Zo kwam ik uit bij de ‘kluizen van het MIT’. Origineel beeldmateriaal van 1965 deed de werking van zo’n Apollo computer uit de doeken. Op een aangenaam langzaam tempo werden alle geheimen ontsluierd. De clou zat hem in de woorden DSKY, verb en noun.
De interface van deze Apollo computer bestond slechts uit een scherm, knoppen, werkwoorden en zelfstandig naamwoorden. Hiermee kon nagenoeg de gehele maanreis worden geregeld. Een voorbeeld van zo’n verb-noun combinatie uit 1965 is V16N65E. Door achtereenvolgens Verb-1-6-Noun-6-5-Enter te drukken werd de verstreken missietijd (=Noun 65) weergegeven (=Verb 16). Wat een eenvoud!
Zo waren er maximaal 99 werkwoorden en 99 zelfstandig naamwoorden in gebruik. En dat was precies genoeg om het doel, de maan, te bereiken. Nee, je kon geen mail verzenden, presentatie maken of muziek bewerken. Maar het kon precies genoeg; niet teveel en zeker niet te weinig. Kijk, dát vinden wij bij Werkplaats 21 nu een voorbeeld van eenvoud en doelgericht!
PS
Je telefoon heeft meer rekenkracht dan deze computer, maar eh kan je daarmee naar de maan en terug?